عمرو خارکیعمرو اعور خارکی، از شاعران کم‌حیا و گستاخ قرن دوم و سوم هجری قمری بود. ۱ - معفی اجمالیعمرو اعور خارکی، مردی مملوک [۱]
دهخدا، علی‌اکبر، لغت نامه، ج۱۰، ص۱۴۴۳۱.
از خارک، جزیره‌ای در وسط خلیج فارس [۳]
حموی، یاقوت بن عبدالله، معجم البلدان، ج۲، ص۳۳۷.
و به خاندان از دو شهر بصره نیز منسوب بود. او در عصر حکومت مامون حاکم عباسی (۱۹۸-۲۱۸ق) و مخلخل وراق می‌زیست و از شاعران به‌شمار می‌آمد. ترجمه‌نویسان او را شاعری کم‌حیا و گستاخ و پررو توصیف نموده و اشعارش را زشت شمرده‌اند. دیوان شعری با پنجاه ورقه [۵]
ابن ندیم، محمد بن اسحاق، الفهرست، ص۱۸۸.
اثر اوست. تاریخ درگذشت وی معلوم نشد، لکن با توجه به معاصر بودن او با مامون (م ۲۱۸ق) [۷]
سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌بکر، تاریخ الخلفاء، ص۲۶۸.
می‌توان او را از شاعران نیمه دوم قرن دوم و نیمه اول قرن سوم به‌شمار آورد.۲ - پانویس
۳ - منبع• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۵۸۱، برگرفته از مقاله «عمرو خارکی». رده‌های این صفحه : شاعران عراق قرن 3 (هجری) | شاعران عرب قرن 2 (قمری) | شخصیت‌های قرن 2 (قمری) | شخصیت‌های قرن 3 (قمری) | مؤلفان قرن 2 (قمری) | مولفان قرن سوم
|